Κείμενο "(Εξ)αλλων συντακτών του Βήματος", ενόψει της συνέλευσης του Βήματος
Συνάδελφοι, συναδέλφισες,
Στα χρόνια του μεγάλου πάρτι, όταν το κρατικό και ιδιωτικό διαφημιστικό -και όχι μόνο- χρήμα πλημμύριζε τα μίντια, κάνοντας πλούσιους και διάσημους τους πιο επιδέξιους φελλούς, και η μία αύξηση μετοχικού κεφαλαίου διαδεχόταν την άλλη, εμείς μείναμε απ΄εξω. Η δεξίωση ήταν «πριβέ»: τα μερίσματα ήταν μετρημένα, δεν είχε για όλους. Στον χορό των δισεκατομμυρίων, των Καγιέν και των εξωτικών θερέτρων δεν προσκληθήκαμε: αντίθετα, συνεχίσαμε να λαμβάνουμε «παγωμένες» αμοιβές, στα όρια των συμβάσεων μας. Σήμερα, που το πανηγυράκι της διαπλοκής τους καταρρέει, παρασύροντας στον όλεθρο μια ολόκληρη χώρα, τα μεγάλα αφεντικά και οι παρατρεχάμενοι επιστάτες τους επέστρεψαν από τις χειμερινές τους διακοπές -στην περίπτωση του αφεντικού μας, από τη βίλα του στις γαλλικές Άλπεις- αποφασισμένοι να κλέψουν από τον καθένα μας τα δύο-τρία κατοστάρικα που κρατούν ακόμη εμάς και τις οικογένειες μας λίγους πόντους πάνω από την επιφάνεια του νερού. Και έχουν το θράσος να ζητούν από εμάς να πληρώσουμε τα σπασμένα, απειλώντας μας μάλιστα με νέο γύρο απολύσεων και με ξαφνικά λουκέτα στα μαγαζιά «τους».
Εμείς, οι δημοσιογράφοι, τεχνικοί και διοικητικοί του ΔΟΛ, είπαμε ΟΧΙ στην οριζόντια περικοπή μισθών, όχι μόνο γιατί είναι κατάφωρα άδικη για τους λιγότερο προνομιούχους από εμάς, πολλοί από τους όποιους ήδη αντιμετωπίζουμε πρόβλημα επιβίωσης, αλλά και διότι γνωρίζουμε ότι τα όποια έσοδα της επιχείρησης θα κατευθυνθούν ξανά στις «μαύρες τρύπες» της επιχείρησης: τα υπέρογκα επιμίσθια των ντε φάκτο αποτυχημένων στελεχών (αν είναι τόσο επιτυχημένοι, γιατί η ναυαρχίδα των ΜΜΕ βρίσκεται σε αυτή την οικτρή οικονομική κατάσταση;), και βέβαια τις εξωφρενικά υψηλές αποζημιώσεις «συναδέλφων» όπως ο Καψής, που πήρε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για να γίνει από διευθυντής υπουργός, ο Τσίμας, που εξακολουθεί να παίρνει δέκα χιλιάρικα το μήνα στο MEGA, και ο Τσαλαπάτης, που χρόνια τώρα υπηρετεί πιστά την εργοδοτική γραμμή από την καρδιά της ΕΣΗΕΑ. Αλλά, βέβαια, επαγγελματίες πολυθεσίτες συνδικαλιστές σαν τον Τσαλαπάτη δεν είναι «έξαλλοι», αλλά...«υπερασπιστές των θεσμών»!
Η πρωτοφανής, διασωματειακή μας αντίσταση στην προσπάθεια εκβιαστικής επιβολής ατομικών συμβάσεων, στον ΔΟΛ και αλλού, είναι φανερό πως τρόμαξε τους τρομοκράτες, αναγκάζοντάς τους να καταφύγουν σε σκαστές παρανομίες. Περιτριγυρισμένοι καθώς είναι από επαγγελματίες yes-men και women, συνηθισμένοι να ελέγχουν πλήρως τα συνδικαλιστικά μας σωματεία με τους εγκάθετους υπαλλήλους τους, δεν είχαν συνηθίσει στα μεγάλα «όχι» από την βάση- ούτε σε εφόδους του ΣΕΠΕ στον θαυμαστό κόσμο του κ.Πεφάνη. Κι εμείς, κακά τα ψέματα, φωνάξαμε τον τελευταίο μήνα όλοι μαζί ένα μεγάλο ΟΧΙ σε εκείνους που, από την ασφάλεια των παχυλών επιμισθίων, της πολυθεσίας και της διαπλοκής με τους εκάστοτε εξουσιαστές, μας εκβιάζουν για να πληρώσουμε εμείς τον λογαριασμό - ώστε να διατηρήσουν τα όποια προνόμια τους, χωρίς να δώσουν καμιά εξήγηση για τα ως τώρα αμαρτωλά πεπραγμένα τους. Νομίζουν, οι καημένοι, πως θα παραμείνουν ομοτράπεζοι της εξουσίας: δεν βλέπουν ότι η κοινωνία τους φτύνει στα μούτρα, μαζί με τους πολιτικούς τους πάτρωνες...
Πανικόβλητοι, οι επιστάτες μας κλιμάκωσαν τις απειλές: στο ΒΗΜΑ, αίφνης, κυκλοφόρησε τις τελευταίες μέρες ένα χαρτί που προτείνει, λέει, να δεχτούμε τις οριζόντιες μειώσεις με αντάλλαγμα ένα αόριστο μορατόριουμ απολύσεων. Τιτλοφορείται, μάλιστα, «πρόταση των συντακτών», ενώ είναι ξεκάθαρα μια εκβιαστική «πρόταση των αρχισυντακτών», και μάλιστα όχι αυθόρμητη: προηγήθηκε, για τους γνωρίζοντες, σχετικό τελεσίγραφο του εκδότη, σε κλειστή σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στον 6ο όροφο, το μεσημέρι της περασμένης Τετάρτης... Γιατί, ως γνωστόν, ο δρόμος προς την κόλαση -και ως ων ούπω προς το λογιστήριο, για πολλούς από εμάς- είναι στρωμένος με καλές προθέσεις! Λες και δεν γνωρίζουν, δημοσιογράφοι άνθρωποι, τι συνέβη στα άλλα μαγαζιά όπου οι συνάδελφοι υπέγραψαν ατομικές, είδαν σιωπηροί τους «ανυπάκουους» συναδέλφους τους να απολύονται, και τώρα πιέζονται να υπογράψουν νέες μειώσεις, που φυσικά κι αυτές δεν θα είναι οι τελευταίες.
Για να τελειώνουμε:
- Δεν δεχόμαστε καμιά οριζόντια μείωση. Οι συλλογικές συμβάσεις είναι η κόκκινη γραμμή μας. Ήδη τα εισοδήματα μας έχουν κουτσουρευτεί κατά 30% από χαράτσια και μνημόνια. Αν τα αφεντικά επιμένουν να μην υπογράφουν ΣΣΕ και να συμπεριφέρονται σαν γκάγκστερ, θα έχουν ανάλογη αντιμετώπιση και από εμάς. Υπάρχει, άλλωστε, πάντα και ο δρόμος της δικαιοσύνης (ασφαλιστικά μέτρα) και βέβαια της Επιτροπής Διαιτησίας.
- Αφού το «μαγαζί» θέλει λεφτά και οι μέτοχοι δεν είναι διατεθειμένοι να βάλουν από την τσέπη τους, ας κόψουν προοδευτικά τις έξτρα αμοιβές των στελεχών τους, που ο ίδιος ο Ψυχάρης παραδέχτηκε δημόσια πως στον ΔΟΛ αγγίζουν τα 12 εκατομμύρια ευρώ ετησίως! Τα μισά να τους κόψει, θα βγάλει τα 6 εκατομμύρια που όπως λέει χρειάζεται για να βγάλει τη χρονιά. Και κανείς τους δεν θα πεινάσει, όπως θα πεινάσουν ορισμένοι συνάδελφοι μας με τις τωρινές οριζόντιες μειώσεις.
- Αν νοιάζονται όλοι αυτοί για την αληθινή δημοσιογραφία, όπως λένε και γράφουν, ας χτυπήσουν πρώτοι μαζί με τα σωματεία μας την πολυθεσία. Δεν είναι δυνατόν σε έναν κλάδο που σαρώνεται από την ανεργία κάποιοι «συνάδελφοι» να διατηρούν πολλαπλές θέσεις εργασίας και γραφεία τύπου. Ας το καταλάβουν και μόνοι τους ορισμένοι πως δεν γίνεται να συνεχίζουν να προκαλούν ατιμωρητί.
- Να ξεκαθαρίσει άμεσα το πεδίο της μαύρης, ανασφάλιστης ή με ΔΠΥ εργασίας, που έχει μετατρέψει τον κλάδο μας σε εργασιακό μεσαίωνα πολλών ταχυτήτων. Ας αναλογιστούν επιτέλους κάποιοι παλιοί συνάδελφοι που παίζουν βολικά τα παιχνίδια των αφεντικών πως, χωρίς τις εισφορές των νέων συναδέλφων όχι παχιά σύνταξη δεν θα δουν, αλλά ούτε λέπι... Εκτός εάν νομίζουν ότι θα τους ανταμείψει το αφεντικό από τη τσέπη του.
Οι (Εξ)αλλοι συντάκτες του Βήματος
No comments:
Post a Comment